Mijn concepten

Omdat geen evenement of deelnemersgroep hetzelfde is, maak ik gebruik van verschillende werkvormen. Hieronder een paar voorbeelden van werkvormen die zich in het verleden hebben bewezen. Voor een aantal moet je als opdrachtgever wel een beetje lef hebben en openstaan. Het zijn daarentegen ook hele leuke werkvormen die verrassend succesvol kunnen uitpakken.

Het Rode Fluitje

Deze werkvorm is gebaseerd op het Lean Management principe zoals dat bij Toyota wordt uitgevoerd. Een korte toelichting: Uit managementliteratuur en onderzoek blijkt steeds weer dat succesvolle organisaties een belangrijk overeenkomstig principe toepassen. Namelijk het in hoge mate betrekken van medewerkers bij het realiseren van resultaten.

In de jaren tachtig verhoogde Toyota de betrokkenheid van medewerkers door overal in haar fabrieken rode knoppen te plaatsen. Zodra een medewerker vindt dat iets in de productie beter kan, mag hij/zij, zonder aanziens des persoons, op de rode knop drukken. Dan wordt het productieproces stopgezet en wordt op initiatief van die ene medewerker bekeken of een verbetering doorgevoerd kan worden. De rode knop is nadien bij meerdere organisaties met succes ingevoerd.

Ik heb de Rode Knop vertaald naar het Rode Fluitje, omdat ik heb ervaren dat dit principe ook werkt bij bijeenkomsten. Niet voor elke bijeenkomst natuurlijk, maar in een aantal gevallen kan dit principe heel goed aanslaan.

Hoe werkt het?

Iedere deelnemer ontvangt bij de start van een sessie een rood fluitje. Een deelnemer kan tijdens het evenement een fluitsignaal laten horen. Wanneer dit gebeurt leg ik de sessie stil en vraag ik die persoon wat de reden is van het fluitsignaal en wat er volgens hem/haar anders, beter of duidelijker kan. De rode fluit geeft deelnemers een stem en verhoogt hun betrokkenheid.

De bijenkorf (Beehive)

Dit is een actieve werkvorm waarbij alle deelnemers aan het evenement deelnemen. Deelnemers worden in groepjes verdeeld. Iedere deelnemersgroep krijgt de opdracht om een project of actie te bedenken. Van iedere groep wordt vervolgens één individu, als 'werkbij', eropuit gestuurd om bij andere deelnemersgroepen ervaring/specialismes of contacten te verzamelen. Deze verzamelde informatie wordt daarna door de deelnemersgroepen gebruikt om hun eigen project/actie daadwerkelijk van de grond te krijgen.

De bijeenkomst zonder geplande sprekers

De naam zegt het al, een bijeenkomst zonder vaste, geplande sprekers, maar wel één met veel interactie.

Ik open de bijeenkomst met bijvoorbeeld 90 mensen in de zaal die allemaal iets weten over bijvoorbeeld een onderwerp als: Financiering van de Zorg. Door de uitspraken en stellingen van deze niet-geplande, maar wel kundige en ervaringsrijke sprekers uit te lichten en de reacties daarop van andere sprekers en de natuurlijk de zaal te stimuleren, bevorder ik de uitwisseling van ideeën en gedachten tussen de niet-geplande sprekers onderling en de deelnemers in de zaal.

Dit is er één die je moet aandurven. Opdrachtgevers zijn hier soms wat huiverig voor. Ik vind het een leuke vorm die in de praktijk, in de keren dat ik hem heb mogen uitvoeren, geweldig succesvol is gebleken met enorm veel output en matches.

Dit zijn maar enkele voorbeelden. Daarnaast zijn uiteraard ook de wat meer traditionelere werkvormen prima toepasbaar. Alles is afhankelijk van het doel (of doelen) dat je wilt bereiken en met wie je dat wilt, om uiteindelijk het return on investment van het evenement te verhogen.